Van VMBO-basis naar een masterstudie: Darshan Basaw deed het
Doorzetters zijn het. Geboren studenten die niet opgeven. Eens in de zoveel tijd hoor je het verhaal van iemand die zich vanaf het VMBO heeft opgewerkt tot de universiteit. Een reis die getekend is door vallen en opstaan, vooroordelen en tegenslagen. In de rubriek ‘de ladder’ vertellen ze hun verhaal. Via Linkedin vond ik Darshan Basaw, een Rotterdammer die vorig jaar zijn masterstudie rechtsgeleerdheid behaalde. Hierbij focuste hij op strafrecht. Nu is hij werkzaam als teamleider administratie bij het Openbaar Ministerie.
“Ik ben 27 jaar oud en heb vanaf de basisschool altijd geleerd. Dat leren begon op VMBO-basis en is dit jaar geëindigd na het behalen van mijn meestertitel (mr.). Ik heb altijd als doel gehad om door te leren tot ik niet verder kon, maar dat ik ooit nog mijn master zou behalen, had ik tot een paar jaar geleden echt niet durven dromen. Toen ik aan de MBO-opleiding juridisch medewerker begon, had ik nog helemaal niet de intentie om zo lang door te gaan. Dat kwam pas tijdens mijn stage, toen ik kennismaakte met de praktijk.
Als MBO’er liep ik stage bij het Openbaar Ministerie in Den Haag, de plek waar ik nu nog steeds werk. Ik kwam erachter dat je met een MBO-diploma beperkt kun doorgroeien, terwijl ik wél stappen in mijn carrière wilde maken. Het werk van de officier van justitie leek me enorm uitdagend en dat is een ambitie die ik altijd voor ogen heb gehouden. Een doel dat ver weg lijkt als MBO-stagiaire, maar dat stopte me niet.
Toen ik mijn Mbo-opleiding afrondde ben ik vier dagen in de week gaan werken en ging ik één dag in de week naar het Hbo. Na één jaar maakte ik de stap naar de universiteit en ben ik vijf dagen gaan werken. Mijn universitaire studie rondde ik in de avonduren af. Een zwaar rooster, maar toch heb ik niet het gevoel dat ik op sociaal gebied iets gemist heb. Nou ja, ik heb bijvoorbeeld nooit echt oud-en-nieuw kunnen vieren omdat de universiteit op 3 januari toetsen afneemt. Dat zijn offers die je hiervoor moet brengen. Nu heb ik voor mijn gevoel ineens zeeën van tijd en haal ik de gemiste dingen allemaal in.
Mijn werk bij het OM was een grote motivatie tijdens mijn studiejaren. Je ziet iedereen hier keihard werken voor het maatschappelijk belang, maar er is ook ruimte voor ambitie. Veel mensen hebben een meestertitel(mr.) en dat is dan ook zichtbaar voor hun naam. Ik als jonge jongen wilde dat ook en dat heeft me gepusht om door te gaan. Maar er zijn ook tegenslagen geweest en momenten dat het minder ging. Toen ik aan het eerste blok van de universiteit begon, had ik enorm veel zelfvertrouwen en dacht ik het wel even te klaren. Dat viel tegen. Ik haalde veel minder punten dan op het HBO en daar schrok ik echt van. Toen heb ik besloten (en geaccepteerd) om wat meer tijd te nemen. Een jaartje langer over je studie doen is echt geen ramp en het geeft veel rust.
Het lastigste moment was tijdens het schrijven van mijn masterscriptie. Daar heb ik bijna de stekker uitgetrokken en gedacht: “Ik schrijf de scriptie op een ander moment opnieuw”. Het schrijven was niet het lastigste deel, maar de feedback hakte er soms zo hard in dat ik er helemaal klaar mee was. Uiteindelijk, na lang wikken en wegen, heb ik ervoor gekozen om tijdens de lopende vakken mijn scriptie af te ronden, waardoor ik 2 jaar over mijn masterstudie heb gedaan. Door te accepteren dat het ook iets langer kan duren dan ik eerst gepland had, heb ik gemerkt dat druk gedoseerd kan worden. Daarom houd ik mijn huidige functie als teamleider ook even vast en ga ik later pas verder kijken naar het inhoudelijke werk, zoals mijn droombaan als officier van justitie. Nu kan ik vanuit mijn huidige rol kan ik MBO-stagiaires begeleiden die dezelfde bewijsdrang hebben als ik. Ik herken mezelf in hen. Dat vind ik het mooiste van mijn werk.”